Niedawno zaczęła się rujka niewielkiego chrabąszcza - guniaka czerwczyka (Amphimallon solstitiale). Owady dorosłe wychodzą z ziemi i odbywają gody. Larwy (pędraki) żyją pod powierzchnią i obgryzają korzenie głównie traw. Pędraki żyją w glebie około 3 lat. Imago latają wieczorem i w nocy. W dzień siedzą w ukryciu. Żywią się głownie liśćmi drzew owocowych i innych, nie gardzą też iglakami. Guniaka czerwczyka można łatwo odróżnić od chrabąszcza majowego czy kasztanowego po niewielkich rozmiarach, miodowym kolorze, oraz większym owłosieniu na tułowiu. Samice posiadają 3 wyrostki na tylnych nogach co ułatwia kopanie nory lęgowej. Samce mają tylko dwa takie wyrostki. Noc należy do guniaków. W ciepłe czerwcowe i lipcowe noce można obserwować latające guniaki. Ich buczący furkot skrzydeł przypomina nieco szerszenia. Guniak czerwczyk, podobnie jak inne gatunki chrabąszczy są pokarmem różnych zwierząt aktywnych nocą. Takim smakowitym kąskiem nie pogardzą nietoperze, niektóre gatunki sów, oraz lelek. Wylatujące z ziemi czerwczyki stają się łupem gryzoni, jeży, borsuków, lisów. Każdy znajdzie coś dla siebie.
Dawniej chłopcy łapali guniaki czerwczyki i chrabąszcze majowe do siatki lub pudełka i wrzucali za koszulę dziewczynom. Rujki guniaka pojawiają się nawet w dużych miastach, wśród zieleni, parków i skwerów. Pamiętam jak byłem mały zawsze wieczorem wychodziłem z bloku na guniaki, tak zapowiadał się zawsze początek lata i wakacji.
 |
| Guniak czerwczyk - widok z góry. Widoczne skrzydła. Fot. MM |
 |
| Widok z boku. Fot. MM |
 |
| Guniak ma miodowo - brązowy kolor. Fot. MM |
 |
| Widok z przodu. Widoczne typowe czułki. Fot. MM |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz