BIRDS PAINTINGS by MICHAŁ MOLICKI: ŻOŁNY I TAJEMNICZY PTAK

15 czerwca 2013

ŻOŁNY I TAJEMNICZY PTAK

Dziś wybrałem się na obserwację ptaków. Standardowo wszedłem na wzniesienie gdzie rozciągał się ugór z licznymi krzewami i kępami roślinności zielnej. Tu często obserwuję żołny. Ku mojemu zaskoczeniu dziś pojawiły się trzy osobniki. Widziałem jak para ptaków zajmowała się godami. Samica siedziała na gałęzi, a samiec co pewien czas dostarczał jej prezenty w postaci dużych owadów. Do zbliżenia jednak nie doszło. Ptaki długo latały po swoim terytorium lęgowym, pokrzykiwały i siedziały na ulubionej topoli. Z uwagi na skwar słoneczny postanowiłem przenieść się nieco wyżej i z większej odległości obserwować żołny. Niedaleko mnie w niskim krzaku głogu buszował tajemniczy ptak z dość trzeszczącym głosem. Na pierwszy rzut oka przypominał dużą cierniówkę. Lornetka jednak rozwiała wszelkie wątpliwości. Była to jarzębatka (Sylvia nisoria) - nasza największa pokrzewka. Jest to niezwykle rzadki gatunek preferujący specyficzne środowisko o charakterze suchym, murawy kserotermiczne, zakrzewienia i zadrzewienia śródpolne, ugory. Z uwagi na większą masę ciała potrzebuje większych owadów. Ja spotkałem samca, który ma szaroczarną głowę z licznymi prążkami na spodzie. Skrzydło zawiera nieco bieli - dwa ledwo widoczne paski. Oko samca ma groźny wyraz i jest jasnożółte. W słabym świetle może przybierać odcień pomarańczowo - żółty. Pierwszy raz miałem okazję obserwować jarzębatkę w jej naturalnym biotopie.
Okolica obfitowała w małe ptaki, które przy wysokiej temperaturze łapały duże i mniejsze owady. Widziałem gąsiorki uwijające się za insektami. Jeden osobnik ścigał trzmiela. Zamach mu się nie udał, ale próbował dalej. Na delikatnych roślinach zielnych siedziały kląskawki, łapiące mniejsze fruwające owady. W pobliskich krzakach monotonnie zawodził trznadel. Jednym słowem wspaniały ptasi dzień.