KRWAWODZIÓB

Krwawodziób w szacie godowej. Rys. MM.

 Wiosenne obserwacje ptaków zawsze dawały mi wiele radości i ciekawych doświadczeń przyrodniczych. Szczególnym gatunkiem, który ostatnio mnie zafascynował jest krwawodziób (Tringa totanus). Występuje na podmokłych łąkach, rozlewiskach o niskiej roślinności wodnej. Żeruje w wodzie, z mułu potrafi wydobyć rozmaity pokarm w postaci owadów, skorupiaków. 

Głowa krwawodzioba - charakterystyczny czerwony dziób. Rys. MM.

 Krwawodziób to niezwykle hałaśliwe ptaszysko. Wydaje dzwoneczkowy głos lilili czy też wiliii. Czasami potrafi tokować do późnych godzin nocnych. Godom towarzyszą przepychanki i piesza gonitwa samców za samiczką. Gniazduje na ziemi wśród roślinności bagiennej. W Polsce rzadki lęgowo. Szata godowa składa się na szarawe ubarwienie z mozaiką kresek i paseczków. Spód białawy. Typowe krwisto – czerwone nogi i dziób. W szacie spoczynkowej jednolicie szary. W locie widoczne białe lusterko na skrzydłach oraz biały ogon. Często bytuje z innymi ptakami błot, takimi jak czajki, kszyki i rycyki. Cierpi z powodu osuszania podmokłych łąk i rozlewisk, które są miejscem jego bytowania.