4 maja 2013

DZIWACZNA PSZCZOŁA - ŻUKLANDIA

Pszczoła miodna - jak wygląda każdy o tym wie i każdy z nas ją widział. Gatunków błonkówek przypominających pszczoły domowe, które znoszą miód do uli jest wiele. Zadziwiające są też ich zwyczaje lęgowe. Gdzie szukać tych okazów. Każda okazja jest dobra. Warto wybrać się na łąkę z lupą i podglądać zadziwiający świat owadów. Szczególnie ekscentrycznym gatunkiem jest kornutka długoczułkowa ( Eucera longicornis ). Nazwa naukowa podobnie jak angielska w dosłownym tłumaczeniu oznacza "długorożna", a odnosi się do wydłużonych czułków samca kornutki. Samica ma krótkie czułki, przypomina nieco pszczołę miodną. Samiec na głowie ma także żółtawe czoło. Ubarwienie jasno brązowo-rude lub jasno kremowe. Tułów gęsto owłosiony. Odwłok czarny z połyskiem i jasną częścią - blisko tułowia. Owad ten zapyla ogromną ilość kwiatów przez co jest ważny w ekosystemie. Środowiskiem bytowania są nasłonecznione łąki, suche zbocza. W całej Europie jego rozmieszczenie ma charakter wysypowy. Wszędzie nieliczna. Kornutka długoczułkowa zbiera pyłek gromadzony na nogach (jest tak zwaną nogozbieraczką ). Magazynowany w ten sposób pyłek zanosi do gniazda. Miejsce zniesienia jaj wybiera na suchym terenie, gdzie wykopuje samodzielnie norę, na której końcu znajdują się boczne korytarze. Na ich końcach znajdują się komory lęgowe.  Kornutka wypełnia te komory nektarem i pyłkiem. Złożone jaja są chronione przed grzybami i bakteriami substancją, którą pszczoła spryskuje lęg. Larwy po wykluciu z jaj mają zapas pokarmu aby przepoczwarzyć się w postać dorosłą i opuścić norkę. Ze względu na budowę gniazda, które znajduje się w ziemi kornutkę długoczułkową możemy zaliczyć do kopaczek. Pszczoły składające jaja w ziemi mogą wykopać tunele sięgające w głąb ziemi nawet do 50 cm. Zadziwiające jest to, że tak mały owad potrafi wykonać tak ciężką pracę. Nogi wszystkich pszczół ziemnych, także i kornutki są silne, grube i pokryte szczeciniastym, gęstym włosem. Kornutka długoczułkowa zbiera pyłek i nektar z roślin bogatych w ten pokarm. Należą do nich mniszki lekarskie, wyka, rzepak, farbownik i inne.
Ogromne czułki kornutki robią wrażenie. Fot. MM
Na pierwszy rzut oka wygląda jak zwyczajna pszczoła miodna. Fot. MM


Na takiej łące można spotkać kornutkę latającą w maju i czerwcu. Fot. MM
Samiec spijający nektar. Fot. MM
Do czego mogą służyć te ogromne czułki, być może w lokalizowaniu zapachu potencjalnej partnerki. Fot. MM
Tu widzimy odwłok kornutki. Fot. MM

1 komentarz: