ORLIK GRUBODZIOBY - RZADKI I CHRONIONY

Orlik grubodzioby - portret.

Orzeł z bagien, król bagien - takim mianem jest określany orlik grubodzioby ( Aquila clanga ). Ptak ten jest mniejszy od orła przedniego. Rozpiętość skrzydeł wynosi około 170 - 180 cm. Czasami w locie można go pomylić z młodym bielikiem. Od swego bliźniaczego gatunku - orlika krzykliwego, różni się ciemniejszym ubarwieniem, szerszym dziobem oraz innymi cechami diagnostycznymi. Środowisko w jakim bytuje to stare drzewostany w pobliżu rzek, jezior, terenów bagiennych i podmokłych. Gniazdo zakłada wysoko na drzewie i zajmuje te same miejsca lęgowe od lat. Samica jest zwykle większa od samca. W okresie lęgowym przeżywa tylko jedno młode, związane jest to z dostępnością pokarmu ( silniejsze i zaborcze pisklęta mają większą szansę przetrwać ). Pokarm jest transportowany do gniazda przez obojga rodziców. Orlik grubodzioby poluje na ssaki do wielkości zająca, znaczną część w jego menu zajmuje padlina, zjada także duże owady, płazy i gady. Plądruje gniazda innych ptaków. Wędrowny. Jesienią orliki lecą na zimowiska do Afryki i Azji.
W Polsce gniazduje około 15 par, w dolinie Biebrzy. Orlik grubodzioby jest poważnie zagrożony wyginięciem. Zmiany w środowisku naturalnym ( degradacja siedlisk ), krzyżowanie się osobników z pokrewnym gatunkiem, oraz wypieranie ptaków przez orlika krzykliwego stawia gatunek w bladym świetle. Prowadzona jest ochrona strefowa gniazd i terytoriów poszczególnych rodzin tego majestatycznego choć niedostępnego ptaka.
Rok 2011 jest rokiem orlika grubodziobego. Aktualnie trwa projekt ochrony tej skrzydlatej perły polskiej przyrody nad Biebrzą, realizowany do 2013 roku. Czas pokaże jak zaangażowanie ludzi w ochronę orlika związanego ze specyficznym środowiskiem pomoże mu przetrwać.