15 października 2011

W DRODZE

Gęsi ( Anser spp. ) Fot. MM
Migracja to czas ogromnego wysiłku w pokonywaniu drogi na zimowiska. Fot.MM
Fot. MM
Fot. MM
Czasami ptaki lecą dość nisko i można je lepiej zobaczyć, odległość jednak nie pozwoliła zidentyfikować gatunku. Fot. M M.
Gęsi odpoczywają i nocują na wodzie, gdzie czują się bezpieczne. Fot. MM
Wędrówka ptaków kojarzona jest z kilkoma gatunkami, regularnie wędrującymi i znanymi dla przeciętnego człowieka, nie zajmującego się ornitologią. Mowa oczywiście o bocianach, żurawiach i gęsiach. Te ostatnie to typowy obraz jesiennej aury. Duże klucze gęsi, liczące po kilkadziesiąt ptaków ( liczba może być większa ) lecą wysoko i odzywają się głośnym gęganiem. Niektóre gatunki tych ptaków są wytrwałymi wędrowcami, latają nawet na wysokościach do 9000 metrów nad poziomem morza. Na tak dużej wysokości jest naprawdę zimno i czasem brakuje tlenu. Ptaki radzą sobie doskonale z takimi przeciwnościami. W Polsce można częściej zobaczyć różne gatunki gęsi na przelotach a niżeli gniazdujące. Najbardziej pospolite są gęgawy, gęsi zbożowe, rzadsze gęsi białoczelne i małe. Ptaki często nocują na wodzie lub śpią na wysepkach gdzie są bezpieczne. Żerują na polach i pobliskich łąkach. Wędrówka w stadzie jest bezpieczniejsza, a także daje komfort towarzyski. Wszystkie ptaki doskonale się rozpoznają, tylko my z pozoru na pierwszy rzut oka traktujemy je jako takie same. Czasami zdarza się że jakiś osobnik zabłąka się i można go zobaczyć nad rzeką lub nad morzem. Pewnej zimy widziałem gęgawę która zimowała na Bałtyku w Sopocie. Żerowała wraz z krzyżówkami i czernicami. Polowania na gęsi uszczuplają stada tych ptaków, które wkładają cały swój wysiłek w wędrówkę. Szczególnie rzadka w skali Europy jest gęś mała. Od gęsi białoczelnej różni się żółtą obrączką oczną ( cecha diagnostyczna ) oraz wielkością. W Polsce bardzo rzadka, na przelotach z innymi gęsiami. Gniazduje w Skandynawii w tundrze.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz