Niewiele jest ptaków prowadzących silnie skryty tryb życia. Gatunki te są częściej słyszane niż widziane. Nierzadko ruchliwość ptaka w gęstwinie zieleni, dodatkowo utrudnia lokalizację. Ubarwienie tych skrytych gatunków jest często niepozorne, niewyróżniające się w otoczeniu. Kolor piór dodatkowo maskuje w środowisku życia. Do tak unikających obserwatorów ptaków należą między innymi:
jarzębatka, gajówka, zaganiacz, łozówka, trzcinniczek, wąsatka, przepiórka, zielonka, karliczka, kropiatka, wodnik. bąk, bączek.
My skupimy się na zaganiaczu. Oliwkowo-brązowy wierzch ciała, jasne lustro na skrzydle i cytrynowy spód ciała to typowe ubarwienie. Nogi niebieskawo-granatowe. Głos o rozmaitych zwrotkach, z podobnymi, powtarzanymi dźwiękami. Przeważają ksyczące i skrzypiące tony. Piosenka jest głośna i szybko wpada w ucho obserwatora. Sam śpiewający jest niezwykle trudny do wypatrzenia. Zaganiacz śpiewa w dżungli roślin zielnych, krzewów i drzew, tworzących gęste zadrzewienia śródpolne, makię z pojedynczymi drzewami. Unika zwartych lasów. Związany z łozowiskami, topoliskami. Dość płochliwy. Nieczęsto obserwowany. Łatwiej oznaczyć ptaka po głosie. Gniazdo buduje w roślinności. Często jest to niewielki krzew tarniny, dzikiego bzu, kaliny. Jest ono uwite bardzo starannie z traw i rozmaitego włosia. Wplata tam także pajęczyny i meszek z nasion topól i wierzb. W zniesieniu maksymalnie pięć jaj, pokrytych rozmaitymi plamkami.
 |
| Śpiewający samiec zaganiacza. Ptak świetnie ukrywa się w gęstwinie. Fot. MM |
 |
| Kiedy samiec milknie jest nie do wychwycenia. Fot. MM |
 |
| Środowisko życia zaganiacza. Fot. MM |
 |
| Typowe miejsce występowania zaganiaczy. Fot. MM |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz