ROZPOZNAWANIE PTAKÓW W TERENIE - SIKORA UBOGA

Sikory potocznie zwane sikorkami to jedne z najbardziej znanych ptaków jakie spotykamy w parkach, lasach. ogrodach, w zadrzewieniach i wszędzie tam gdzie bytuje człowiek. Sikory nie sprawiają raczej kłopotów w rozpoznawaniu. Największa z nich - bogatka (Parus major) to wszędobylski, ciekawski i ufny ptak. Częsty gość karmników. Druga najmniejsza, ale podobnie spotykana to modraszka (Cyanistes caeruleus). Sosnówka przypomina nieco bogatkę ale jest znacznie mniejsza i żyje w lasach i wszędzie tam gdzie sporo iglastych drzew, podobnie leśna jest czubatka. Mniej znana, mimo to łatwo ją rozróżnić po typowym czubie. Problem zaczyna się kiedy mamy do czynienia z sikorą ubogą (Poecile palustris) i czarnogłówką (Poecile montanus). Oba te gatunki to tak zwane gatunki bliźniacze. Ich drogi rozdzieliły się poprzez jakąś izolację. Zajmijmy się jednak rozpoznawaniem sikory ubogiej. Wierzch ptaka jest czekoladowy, brązowy (nie szaro-brązowy jak u czarnogłówki. Spód jest kremowo-szary (u młodych może być niemalże biały). Czarna czapeczka posiada granatowy połysk (u czarnogłówki brak). Czapeczka zwęża się na potylicy i nie sięga daleko za szyję (u czarnogłówki jest wyraźniejsza i sięga dalej), podobnie jak biel na policzkach. Istnieją także różnice w tak zwanym krawacie lub brodzie. U sikory ubogiej jest on niewielki, w kształcie prostokąta. Czarnogłówka posiada taki krawat rozszerzający się ku dołowi. Skrzydło sikory ubogiej jest niekontrastowe, nie posiada jasnej wstawki na lotkach jak u gatunku bliźniaczego.

Szczegóły ubarwienia dorosłej sikory ubogiej. Rys. MM

Mimo tych różnic niektóre osobniki mogą być podobne do przeciwnego gatunku, a to może zmylić. Niezawodna jest znajomość głosów obu sikor. Uboga ma typowe zawołanie przypominające kichnięcie, lub parsknięcie ( piciu, piciu), niezwykle donośne.

Sikora uboga. Rys. MM